Dünyada en fazla ne bulunur? Oksijen ya da demir gibi elementleri bir kenara bırakalım. Dünyaya özgü olanlardan konuşalım. Bu gezegende evrenin başka hiçbir yerinde rastlamadığımız kadar mevcut olan bir şey var. Şimdilik dünyaya ait ve oldukça da yöresel. Uzayın karanlık boşluklarında lafı bile edilmeyecek kadar küçük bir gezegen olan Dünya söyleyeceğimiz şeyin yegane ev sahibi.
Uzayda yok dedik, dünyada dedik, bir de fazla dedik. Rastlamadık falan da dedik. Her halde bunun hayat olduğunu sanıyorsunuz. Hayat, nasıl tanımladığımıza göre değişmek üzere, her yerdedir. Canlılık belki dünyada çoktur, ancak onun da tanımı kesin değil. En fazla şeyi düşünürken bir elementi ya da maddeyi hayal etmek olasıdır. Aklımıza gelmeyen şey dünyadaki bizlerdir. Canlının ya da hayatın tanımı kesin değildir, ama bizden en çok dünyada vardır.
Dünyada da en fazla “biz” varız. Biz derken insanı kast etmiyorum. Bize yakın olanları, bizden olanları ifade etmek istiyorum. Bunun içine dünyadaki her şey giriyor. Aklınız hemen maddi varlığımıza gitmesin. Burada bir anlayış olarak bizden bahsediyoruz. Daha iyi anlamak için dünyadaki en kötü insanları ya da en cani yaratıkları aklınıza getiriniz. Hiç sevmediğiniz bir şeyi düşünerek onu nasıl sevebileceğinizi sorgulayınız. Anlamadığınız bir şeyi benimseyip ona katılmaya çalışarak anlayınız. Ancak böyle bir etkinlikle bizi görebilirsiniz.
Walter Benjamin’in dediği gibi, bir insanı bilmek için onu beklentisizce sevmelisiniz. Dünyadaki en fazla şeyi, yani bizi bilmek için de dünyadakilere beklentisizce yaklaşmalısınız. Bunun için evrendeki sayısız gök cisminden biri olduğumuzu ve çekim alanında gezindiğimiz Güneş gibi 10 milyar trilyon tane yıldız olduğunu söyleyelim. Şimdiye kadar bizimkine benzer bir hayat da olmadığına göre dünyada biz bize olduğumuzu söyleyebiliriz. Hatta evrende de biz dediğimiz şeyin dünyaya kısmet olduğu itiraf edilebilir.
Evrenin tenha köşelerindeki yalnızlığımız bizi görmeyi sağlayabilir. Hepimiz burada biz olarak varız. En çok bununla uğraşmaktayız ve bunun sayesinde de yaşamaktayız. Bunu o kadar görmezden geliyoruz ki hepimizin birer organizma olduğunu unutup bağımsız tekil varlıklar gibi davranabiliyoruz. Bireyin aslında dışarıdan aldığı gıdalardan oluştuğunu bile göremiyoruz. Fiziksel olarak dışarıdan aldıklarımızız, insan kültürü de bu fiziksel birleşime rol vermektedir. Bireyin kendisine getirdiği bir varlık olmadığı gibi, her şey dışarıdan, yani bizden gelmektedir.
Dünyada bu yüzden en fazla şey bizdir. Bunu fark edip ben dediğimiz şeyin ufak bir parça olduğunu kabullenmeliyiz. Var ettiğimiz her şeyin birlikteliğin ürünü olduğunu görmeliyiz. Sadece bu şekilde ego- ben iştahını yenebilir ve biraz daha yaşayabiliriz. Böyle olmadığı takdirde, yani dünyayı üzerine kurduğumuz bizi görmezlikten gelmeye devam ettikçe yok olmaktayız.
Doğurgan olarak var olan canlılar soylarını sürdürmekle yükümlüdürler. Cansız varlıkların böyle bir yükümlülükleri yoktur. Duragan olarak varlıklarını sürdürürler. Onların ömürleri sonsuzluğa yönelmiştir.