Yazar: Doğuhan Murat Yücel
Herkes çocukluk yaptı. Her insan ve her toplum çocukluk yapmak zorundaydı. Bazıları çocuk kalmakta ısrar etse de hayat onları büyümeye zorladı. Acılarla, ölümlerle büyümesi ve yok olması gerektiğini hatırlattı. …
Bebekler topluma güvenerek dünyaya geliyorlar. Bakıma muhtaç ve savunmasız olmaları bizim onları koruyacak olmamızdandır. Hepimiz toplum tarafından büyütüldüğümüz için varız. İnsan toplum halinde var. Toplum küçüklerine sahip çıkarak yaşar. …
Aydınlanma için aydınlatmak yetmez, toplumun aydınlanma talebi olmalıdır. Hatta zorla götürülen aydınlanma karanlığa talebi bile artırır. “Aydınlattım” diyerek sorumluluğu atamayız. Toplumu aydınlatmak bu işin yarısıdır, taşıyacak kişilerin yetiştirilmesi de …
İnsan ihtiyaç duyduğunda harekete geçer. Mecbur kalmadıkça da büyük uğraşlara girişmez. Can sıkıntısı da bir mecburiyet, bir ihtiyaçtır. Hatta modern hayatta ihtiyaçlarımızın başlıca kaynağıdır. Çoğunluk sıkılmamak için meşgul olmayı seçer. …
Hayat denen bilinmezlikte öğrenmekten daha gerekli ne olabilir? Bilinmez bir diyarda anlamaya çalışmak yapacağımız ilk iştir. Anlamaya çalışmanın sonraki boyutu anlamadığımız yerleri öğrenmektir. Anlamak isteyenler öğrenmezse anlayışları yarım kalır. Öğrenmek, …
Bilmek bilmediğini bilmektir. Başka türlüsü yanlışta ısrar etmektir. İnsan sınırlıdır, küçüktür ve en önemlisi de değişkendir. Bir şey bilemez, bilse tarif edemez ve bildiğini sandığı şey de değişir. Bilmemek …
Hayat nedir, ne yapıyoruz, amacımız ve akıbetimiz nedir? Bu sorulara kimse tatmin edici bir cevap üretememiştir. Herkesin kabul edebileceği bir cevabın imkanı bile belirsizdir. Hayatımızı anlamaya gerek duymadan yaşıyoruz. …
Bu yolculukta dışarıdan müdahaleye gerek yok, ama kararsızlığa düştüğümüz, hayata ve kendimize güvenimizi yitirdiğimiz zamanlar var. Böyle zamanlarda kılavuz olacak öğütlere ihtiyaç duyuyoruz. Çoğu zaman yatıştırıcı etkiye sahip bu …
Ölmek için buradayız. Öleceğimiz belli, ama ölüm sürpriz. Herkesin öleceği kesin ve herkes de şaşıracak gibi. Hayal kırıklığı olacağı şimdiden belli. İnsan saçma ve karanlık. Saçmalığı örtenlere komik, gözlerini kapatanlara …
Adil olmaktan başka şansın yok. Olmazsan o sana gelecek. Denge sağlanacak. Sadece kendini kandırabilirsin, sadece kendi dengeni bozabilirsin, sadece kendine haksızlıktır yaptığın. İnsan ne yaparsa kendine yapar. İnsanlık örneği …
İyi gör. Bu kadar basit, bu kadar müsait. Nasıl bakarsan öyle dünya, tercih bakanda. Sen nasılsan öyle hayat. Bakışla var ettiğimiz bir dünyada yaşıyoruz. İnanarak dünyayı değiştiriyoruz, kendimiz için. …
Ne diye kendini bağlarsın, devam etmek varken. Bağlanmak, takılmak yoldan olmaktır. Dünyevi şeyler geçicidir, tadıp geçeceksin. Tat sağlıktır, hedef olamaz. Lezzet sağlıklı olanı ayırt etmek içindir. Güzellik işarettir bu …
Cesur olacaksın. Özellikle de düşünmeye, fark etmeye. Göz ardı etmek, saklanmak, kaçmak geçici bir çözüm getirse de hayat peşinden gelir. Korku anlık değildir, kişilik meselesidir. Cesur diye dağlarda kurtlarla …
Devam et, ama unutma. Geldiğin yolu unutmak nice kayıptır. Unutmaya uğraşmak ise enayilik. İnsan hep lazım olanı taşır, unutamıyorsan bunda bir ders vardır. Ya yoldan tekrar geçilecek, ya da …
“Dün akıllıydım, dünyayı değiştirmek istedim. Bugün bilgeyim, kendimi değiştiriyorum.” demiş Mevlana. Kendimizi değiştirmek dışında bir değişim yoktur. Başkasını değiştirmeye çalışmak hüsranla sonuçlanır. Herkes kendine göre mükemmeldir. Mükemmel olduğuna inandığı …
Sahnede telaşa düşenlere bir tavsiye, işine bak. Kimse seni izlemiyor, onlar etkinliğe bakıyorlar. Sen de etkinlik için oradasın. Başkasının kostümünden sana ne? Faydası var mı oyun başladıktan sonra? Başkası …
Şikayetini duyacak kimse yok, kendinden başka. Surat asmanın faydası da görülmemiş. Zararı var, gülme fırsatının kaçırılması. Hayatın zor, biliyoruz. Kimin değil ki? İnsan kendine iş çıkaran değil mi? En …
“Açılın yeni bir şey deneyeceğim.” dedi kendini filozof sanan deli. Bir web sitesinde acılarını dindirmeye çalışırken daha çok acıttığını fark etmişti. Daha güzel söyleyebilirdi. Herkes gülmeyi sevdiği için belki …
Felsefi komedi dizisinin on dördüncü yazısıdır. Leibniz mümkün dünyaların en iyisinde yaşadığımızı söylüyor, mekanik bir evren kuruyordu. Kant akıldan deneyime gitmeyi öneriyor, evrenin her yerinde bir kanun olacakmış gibi …
Gülmeyi seviyoruz, ama her an gülmek istemiyoruz. Mecburi kahkahanın işkence olacağını tasavvur edebiliriz. Her zaman komedi eserleri okumuyoruz, üzülmek de istiyoruz. Birilerine kendimizi gıdıklatmıyor, bazı ortamlarda da gülmeyi saçma …
Felsefi komedi dizisinin on üçüncü yazısıdır. Bir adam varmış, seveni yokmuş. O da felsefeye yönelmiş. Albert Camus’nün Yabancı eserini sipariş etmiş. Siparişte “bu kitabı alanlar bunu da aldı” kısmında …
Felsefi komedi dizisinin on ikinci yazısıdır. Ludwig Wittgenstein’ın(1889−1951) kim olduğundan daha önemli bir şey var. İsmini telaffuz etmek! Wittgenstein temel seviye entel muhabbetlerinde ismi geçince bir şey biliyormuş hissi …
Felsefi komedi dizisinin on birinci yazısıdır. Arthur Schopenhauer(1788−1860) tüm isteklerin acıdan doğduğunu, daha çok isteğin daha çok acı çekmek anlamına geldiğini düşünmektedir. Ona göre hayat acıdır. Bir gün alışveriş yaparken …
Sorunumuz düşmanlığı seçmektir. Dost olmak verken düşman edinmektir. Dışarıdan bakana çok saçma görünür. Neden mutlu olmak varken çatışalım? Ama içeriden bir mecburiyet gelir. En yakınımızdakilerle düşman olmak zorunda kalırız. …
Felsefi Komedi dizisinin onuncu yazısıdır. Niçe(1844−1900) hayatı boyunca sağlık sorunlarıyla uğraşmıştır. Bir de insanlığın sorunları vardır ki asıl sağlık sorunları haline gelmiştir. İnsanlık ve hastalıklar hayatını kuşatmıştır. Öyle acılar …
