Çok gelişmiş bir medeniyet olduğumuzu düşünelim. O kadar ki artık insana yapacak iş kalmamış. El, kol ve hatta ağız ihtiyacı yok. İşleri makinelere yaptırmaya başladığımızda zaten bu yola girmiştik. Bedene ne gerek vardı ki? Zaten hayatı beyin algılıyor, beden bir köprü sadece. Köprüleri atıp sadece beyin olarak yaşayabiliriz. İşte böyle bir ortam düşünelim, sadece beyinler kalmış.
Beyinler(ya da insanlar) uzay araştırmalarında da işe yarayacaktır. Zira dış uzaya beden göndermektense küçük beyincikler göndermek daha kolaydır. Lakin akıllı bir beyin ileri çıkar ve beden yoksa bir yere gitmenin ne anlamı olduğunu sorar. Gerçekten hayatı beyin algılıyorsa oradaki verilerin buradan takip edilmesi yeterli olmalıdır. Beyinler her ne kadar bedenleri aradan çıkarsalar da beden gibi davranmaya çalıştıklarını fark ederler. Aksi bir durumun mümkün olmadığını da anlarlar. Anlam ve arayış geçmişten geliyormuş meğer.
Başka bir akıllı beyin uzay aracını boşuna yaptıklarını bile söyler. Ona göre bu gezegen de bir uzay aracıdır ve yörünge dediğimiz şey bizim görebildiğimiz kadarıdır. Acaba sistem ve galaksi nereye seyahat ediyor? Seyahati bakış açımızdaki ölçeğin büyütülmesiyle kolaylıkla yapabiliriz. Bu beyin takdiri hak ediyor.
Üreme işine gelince, üremeye gerek yoktur. Soyunu devam ettirmek mi olay, işte bilgimiz devam ediyor. Beden gereksizse üreme de gereksizdir. Ne var ki kuşak yenilenmeyince bedenlerinden kopan ilk kuşağın halen eski bedensel değerleriyle yaşadığı görülür. Her ne kadar kopmuş olduklarını iddia etseler de hayat anlamını öncesinden alır ve ilk kuşak saf kendileri olarak yaşayamazlar.
Yeni kuşaklar üretme işi mantıklıdır. Yeni beyinler üretilmelidir, ama bu sefer organik değil makine kullanılır. Tamamen bilgisayara dönüşmek şaşırtıcı gelmemelidir. Akıllı beyinler bir araya gelip bunun biyolojik yaşam formundan farklı olmadığına kanaat getirmiştir. Çünkü canlı olanına da hayat önceden verilir, anlamlar kararlaştırılır ve toplum canlıları bilgisayar komutları gibi dikte ile yetiştirir.
Bu son kuşak, bedeninin farkında olmayan bilgisayar nesli, bir süre daha yaşamaya devam eder. Kendilerine verilenlerle, gerçeğe ulaşma imkanları ölüme ulaşma imkanları kadardır. Biz unutmalarını istediğimiz için bedenlerini unutmuşlardır. Farkında değillerdir, olmamaları gerektiği için.
Bir süre yaşarlar sonra ölürler. Bir süre yaşar her şey, sonra her şey yok olur. Her şey ile bir şey arasında fark kalmaz, belki de hiç olmamıştır.