Ticarette çok başarılı olabilirdim. Bir yerden alıp başka bir yere satabilirdim. Biraz da insanları kandırdın mı zengin oldun demektir. Ancak olmadı, o kadar satıcı vardı, o kadar insan kandırılıyordu ki bir fark yaratamayacağımı anladım. Bir müzik dehası olabilirdim. Bunun için önce bir piyano aldım. Piyano çalışırken sanat müziği korosuna katıldım. Çok güzel besteler yaptım. Ama güzel müzik yapan çok insan olduğunu fark ettim. Bir yazar olabilirdim. Kitap yazmaya çalıştım. Çok havalı bir giriş cümlesi bile bulmuştum. Ancak okunacak kitap o kadar çoktu ki. Film senaryosu ve tiyatro için oyun yazıma girişimlerim oldu. Seyirci çok hoşlanacaktı, ama benim oyunu izlemeye sıra gelmezdi. İzlenecek bir sürü eser vardı.
Fark ettim ki kimse sıradan olmaya çalışmıyor. Normal olmak, yani basit yaşamak kaçınılan bir şey haline gelmiş. Ben de basit ve iyi bir insan olmak istedim. Sıradan biri olmada başarı sağlayabilirdim. Bu fark yaratırdı işte. Herkesin özel olmaya çalıştığı bir dünyada sıradanlık başka bir şeydi. Herkesin özel olmak için tükettiği bu dünyada ne dünyayı ne de kendimi tüketmeyecektim. Dünyayı kurtarmak için sıradan oldum. Bir garipliğe doğru yola çıktım. Koca dünyayı kurtarmak için hiçbir şey yapmamak gerekiyordu. Başkasına hava atmak için gereksiz şeyler almamak. Büyük daireler ve büyük partiler için satın almamak. Çok uğraşmayıp pahalı olmamak. Canını dişine takmayıp havalanmamak.
Herhangi bir şey yapmaya çalışmak yerine sıradan bir insan olmaya başladım. Sıradan insan dediğim olunacak bir şey değildir. Büyük istekleriniz ve satın almanız gereken büyük şeyler yoksa zaten öylesiniz. Sadece isteklerimden sıyrıldım. Hayattan bir şey talep etmemeye başladım. Bu dinginlik bana hayatı gösterdi. Kör edici heveslerden kurtulunca hayatı daha iyi gördüm ve çoğu insanın yapmaya çalıştığı şeyi halihazırda yapar hale geldim. Hayatı görüyorum. Özel olmaya çalışarak çemberin dışına çıkanların aksine, basit olarak hayatın içinden gözlemliyorum.
Normal olmaktan kastımız normlara uymak değil sıradan olmaktır. Çağımızda herkes özel olmaya gayret ediyor. Diğer insanların profil fotoğrafları bizi kamçılıyor. İnstagram ve Facebook gibi siteler görünüşümüzü değiştirdi. Artık herkes havalı. Başkasına göre yaşamak bir hayat biçimi oldu. İnsanlar ekranda gördükleri yapay güzelliği kendilerine uyguluyorlar. Sosyal medya kıskacındaki yaşantımız özel olmayı bir norm haline getirdi. Kimseye kendi mutluluğunu bulması gerektiğini anlatamıyoruz. Başkasının profil fotoğrafına göre yaşayan arkadaşlara uyarımız, siz kendinizi güzel bulmalısınız. Mutlu olmak için aksi mümkün değildir. İster normal, ister anormal, başkası sizi özel bulunca değil; kendi kendinize mutlu olmalısınız.
Insanlar yalnızlığın dibine vurduğunu sosyal medyada aldığı begeniler sayesinde unutup bu sefer de küçük sahte mutluluklara sığınıyor. Ne güzel anlatmissiniz.
Okuduğum yazılarınızın içinde en akıcı olan yazınız çok başarılı olmuş.Nice yazılara.