Hayat- İş ve Sorun

Gelecekte her işi makinelerin yaptığını düşünelim. İnsanlar bir şey yapmıyor. Kimsenin sorunu kalmamış. Her şeyi makineler kontrol ediyor, sorunları onlar bizden daha iyi çözüyor. Peki insanlar ne yapıyor, bir şey yapmıyorsa hayatta mıdır? Yaşamak ise mesele, makineler yaşıyor ve biz gereksiz birer detay haline geliyor olabiliriz. Dua edelim de makinelerin sorunu olmayalım, bizi çözmesinler.

Yapacak bir şeyinizin olmadığı, canımızın sıkıldığı bir durumu ele alalım. “Yapacak bir şey olmaması” garip bir durumken “can sıkıntısı” daha garip bir durumdur. Yapacak bir şey olmaması sorun olmadığı; canınızın sıkılması sorun aradığınız anlamına gelir. Gariptir ki yapacak şeyler ararız ve can sıkıntısını gidermeye çalışırız. İnsan kendine uğraş, sorun arar; bulamazsa yaratır, yaratamazsa delirir, ölür.

Sadece insanların olduğu ve sorunların olmadığı bir ortamda insan sorun olur. İnsanlar birbirine sıkıntı yaratır. İnsan boş kaldı mı diğer insanların sorunudur. Gelecek bir sorundur. Sıkıntılarımız tükendikçe kendimizle baş başa kalacağız ve yaşayamadığımız, hayatı adayacağımız bir sorun olmadığı için en büyük soruna kafa atacağız.(öleceğiz)

Kıyamet, yapacak bir şeyin olmamasıdır. Yapacak bir şey olmadığında insan ölmeyi seçecektir. Çünkü hayat sıkıntılar olmadan anlamsız ve gereksizdir. Sıkıntı yaratamıyorsak bu kesin kıyamettir. Bir şey yapmamak ölümle eş anlamlıdır. O zaman hayata gerek yoktur.

Günlük uğraşlarımız aslında kendimizi hayatta tutmak için çözdüğümüz küçük sorunlardır. Yemek, solumak, sevmek hep sorun çözme araçlarıdır. Fiziksel ihtiyaçlar keyif olarak algılansa da hepsi sorun çözümleridir. Hayatı adadığımız her şey sorundur, bize sorun yaratana ve eksiklik hissettirene bağlanırız.

Herkes oyun sever, oyun aslında bir sorun çözümüdür. Herkes güzel bir hikaye dinlemek ister, hikayeler sorun çözümleridir. Herkes gülmek ister, rahatlatıcı çözümleri herkes yeğ tutar. Sıkıntılar için yaşarız, sıkıntılar için oyun oynarız. Sıkıntıların rahatlamasıdır gülmek.

Kıyamete iki ileri bir geri adımla gidiyoruz. Sıkıntıları çözmek için makineleşiyoruz, ama sıkıntıları ortadan kaldırmak da yaşam amaçlarımızı ortadan kaldırmaktır. Bu bir tezat gibi görünse de ölümün bir sorun olduğu unutulmamalıdır. İnsan ölümle de uğraşmak ister. Ölüm de ulaşılarak çözülür, en büyük sorun ve en büyük uğraşımız hayat pahasınadır.

İki ileri bir geri, hep böyle gerçi, sadece son zamanlarda daha hızlı ileri geri yapıyoruz. Ama hız her zaman yok oluşa hızdır. Sorunlardan kurtulmak hayattan kurtulmaktır. Bu minvalde insanlığın en büyük sorunu işsizliktir. Açlık, savaş, yoksulluk değil; işsizlik dünyayı karıştıracaktır.

Basit insan işsiz değildir, işsiz olamaz. İşsiz, iş yapma kapasitesi olan, sorun çözmek için eğitilen ancak sorun bulamayan toplumsal ve modern bir sınıftır. Sorun olmayınca, işçi sınıfı sorun yaratacaktır. Makinelere isyan, düzene isyan kaçınılmazdır. Gelecek işçi sınıfının “yaşam sorunuyla” gelecektir.