Balığa genellikle insanlar gider, ancak içinde bulunduğumuz tüketim çağında bazı terslikler yaşanıyor. Çöpler balığa gidiyor. Muhtemelen garipsediniz, çöp de balığa gider miymiş dediniz. Aslında kimsenin bir yere gittiği yok. Zorla götürülme söz konusu. Çöpe atılan balıklardan da bahsetmiyoruz. Bahsettiğimiz şey çok yeni ve anlaşılmaz. Modern çağın ürünlerinden olan modern insanın bir tersliğini anlatıyoruz. Çöp gerçekten de balığa gidiyor, ama kendi isteğiyle değil. Gelişmişlik onu sürüklüyor…
O kadar geliştik ki hepimiz çöp olduk. Çevremizi fabrikalarda çöpe çevirdik. Yeryüzünde bu işi yapabilecek başka bir tür yoktur. Dünyayı işe yaramaz hale getirmeyi başardık. Kaynakları doğadan çıkarıyor, onları kullanıyor ve doğasından tamamen farklı yerlere fırlatıyoruz. Üretimde verdiğimiz zarar yetmiyor, düzgün kullanmayarak bir daha zarar veriyoruz. Bunlarla yetinmeyip çöpü öyle yerlere atıyoruz ki, üretim ve tüketim süreçlerindeki saçmalığı taçlandırıyoruz.
Gelişmişlik adına yaptıklarımızın bilincinde değiliz. Ellerimizle yaptığımız şeylerden haberimiz yok. Gözümüzün önündeki saçmalıkları göremiyoruz. Sorun o kadar büyük ki bir köşesine bakarak sorun olduğunu anlayamıyoruz. Haber verilse de kavrayamıyoruz. Doğayı yok ederken içinde olduğumuzu fark edemiyoruz. Farkına vardığımızda da bilmemezlikten gelmeyi tercih ediyoruz. Çünkü böylesi daha havalı.
Her yıl denize atılan plastik atık miktarı 10 milyonu aşkındır. Diğer atıklar da on milyonlarca ton boyutunda ve giderek de artmaktadır. Tüketim çılgınlığını, ya da tüketim çağının saçmalığını anlamak için denizi örnek veriyoruz. Karada fark edemediğimiz yok oluşu denizde görün istiyoruz. Uçsuz bucaksız mavilikte sürüklenen çöplerin bir şeyler çağrıştırmasını umuyoruz.
Anakaranın derinliklerinden çıkardığımız maddeleri denizin derinliklerine gönderiyoruz. Çöpler hiç aklımıza gelmeyecek yerlere gidiyor. Balıklar çöplerle birlikte yüzüyor. Balıkçılığı da düzgün yapamadığımız için aslında çöpler denizin asıl sakinleri oldu sayılır. Deniz deyince aklımıza mavinin güzelliği değil, çöpün gelmesi yakındır. Her ne kadar Türkiye iç denizlerle münasebet halindeyse de denizlerin kirletilmesi sorununa yabancı değildir.
Büyük şehirlerde denize girilmemesinin garip bir durum olduğu unutulmamalıdır. Acaba uçsuz bucaksız denizleri kirleten ahvalimiz bizi nasıl bir geleceğe sürüklüyor? Kocaman deryaları tüketen, kocaman dünyayı kendine yetiremeyen modern insan nereye gidiyor? Balığa giden çöplerin garipliğinde evimizdeki çöp bize bir şey anlatıyor. Herkes evindeki çöpü bir düşünsün ve şöyle sorular sorsun: Bu attıklarıma ne olacak? Bugün dünyanın ne kadarını işe yaramaz hale getirdim?