İnsanlar anlaşmak için dil dediğimiz simgeler düzeneğini kullanır. Biz dil ile anlaşırken, diğer canlılar daha basit iletişim araçlarına sahiptir. Onların da kendi dilleri olduğunu söyleyebiliriz. Bizimkisi epey ayrıntılı olanıdır. İnsanlar ayrıntılı şekilde, diğer canlılar da basit usulde iletişim kurmakta ve anlaşmaktadır. Peki cansız dediğimiz varlıklar bir şey söylemez mi? Merak ettiğimiz şey her şeye yönelik bir anlaşma olup olmadığıdır. İletişim neden canlılara mahsus olsun?
Her şey parçalardan oluşmaktadır. Hayat küçük parçalardan meydana gelen büyük bir parçadır. Evren, yani bizim akıl edebildiğimiz varlığın sınırları bir organizasyona sahiptir. Terim anlamıyla organizma olmasa da organize elemanları bulunduğunu ve belli bir işleyişi olduğunu dikkate almalıyız. Parçalardan meydana gelen evreni, yine organizmanın terim anlamına uyan insan ile karşılaştırabiliriz. İnsan bu bütünün bir üyesi olarak kendisi de bir bütündür. Birey organlardan ve dokulardan meydana gelen bir organizmadır. Aynen galaksilerin ve onların içindeki yıldızların da bir şeylerden meydana gelmesi gibidir.
İnsan bir bütün olduğu gibi insanlar da kendi aralarında bir bütün olmuşlar ve insanlığı oluşturmuşlardır. Acaba insanlık ne sayesinde bir bütün olmuştur? Çok da uzağa gitmeden yanıtı şu an kullandığımızı söyleyebiliriz. Her an, her anlayışta ve her işte kullandığımız “dil” insan olmanın farklılığıdır. Dil bir araya gelmektir. Ortak simgeler üzerinde anlaşmak ve uzlaşmak dile verdiğimiz ve dilin bize getirdiği bir birliktelik oluşturmuştur. Birlik olmak insanda payesini alan evrensel bir güdüdür. Birlik olmanın diğer bir telaffuzu ise “sevgi”dir. Evrenin dili birlik olmak, ya da daha romantik haliyle sevgidir denebilir. Bak: dmy.info/biz-bir-sevgi-hikayesi
Evrenin dili sevgidir. Sevgiden anladığımız şey birlik olabilmektir. Anlaşmak ve uzlaşmak insancıl bir uğraş olduğu kadar büyük bütünde görüldüğü gibi evrenseldir de. Daha da romantik bir yorum ile evrensel çekim yasasını bile buna dahil edebiliriz. Birlik olan hayatta kalmaya daha elverişlidir. Doğanın acımasız koşullarında hayatta kalmaya çabalayan insanın onu yok etmeye kadir bir canavara dönüşmesi de bu birlik sayesindedir. Kara delikler de bir birlik olarak yorumlanabilir, ki maddenin yoğun şekli olarak bir araya gelmenin sembolüdürler.
Tabi bu söylediklerimiz pek tepki oluşturmayacaktır. İnsanlar hala ciddi şekilde uzun uzun yazılmadıkça felsefe yapılmayacağını sanıyor. Daha önce uzun uzun yazmayı denedim. Uzatınca saçmalama ihtiyacı doğuyor. Eğlenmek, işlerimizi hallettikten sonra yaptığımız genel bir yatkınlıktır. Bu yazıyı da burada sonlandırarak diğer ilgili yazılara göz atmanızı öneriyorum. Sevginin önemini anlatmak için uzatmak gerekiyorsa ileride bunu uzun uzun yazabiliriz. Sevgi- Evrenin Dili, esaslı bir çalışma olur.